nojoom-akhtarshenasi

پروژه فضایی آپولو(بهانگلیسی:Apollo Program) یکی از پروژه های فضاییناسادر زمان مسابقهٔ فضایی میان شوروی و آمریکا بود که کوشش می کرد تا نخستین انسان را بر روی سطحکره ماهفرود بیاورد. پروژه در دورهٔ ریاست جمهوریدوایت آیزنهاورآغاز به کار کرد؛ آپولو پس از ریاست جمهوری بعدی آمریکاجان اف. کندیبا جدیت ادامه پیدا کرد. جان اف. کندی پشتیبانی خود از طرح فرود انسان بر روی کرهٔ ماه را طی یک سخنرانی ویژه خطاب به کنگره در ماه مهٔ ۱۹۶۱ بدین گونه اعلام کرد: . من اعتقاد دارم کشورم می بایست برای دستیابی به هدف فرود انسان بر رویکره ماهو به سلامت بازگشتن به زمین پیش از خروج از این دهه متعهد شود. در این دوره هیچ برنامهٔ فضایی دیگری نمی تواند برای بشر تأثیرگذارتر از اکتشاف مسیرهای با برد طولانی در فضا باشد؛ و انجام هیچ کدام نمی تواند تا این حد سخت و گران باشد.

هدف کندی در طی مدت مأموریت آپولو ۱۱ در تاریخ ۲ ژوئیهٔ ۱۹۶۹ با فرود فضانوردانی مانندنیل آرمسترانگ،باز آلدرینبر روی کرهٔ ماه در حالی کهمایکل کالینزبر روی مدار ماه بود، برآورده شد. ۵ پروژهٔ متعاقب آپولو همچنین برای فرود فضانوردان روی کرهٔ ماه بود که آخرین آن ها در دسامبر سال ۱۹۷۲ انجام شد. در این ۶ پرواز فضائی آپولو ۱۲ نفر روی کره ماه قدم زدند. آن ها نخستین انسان هایی بودند که موفق به فرود بر روی یک جرم آسمانی دیگر شدند.

پروژهٔ آپولو از سال ۱۹۶۱ تا ۱۹۷۵ اجرا می شد و سومین برنامهٔ پرواز فضایی انسان پس از مرکوری وپروژه جمینایتوسط آژانس فضایی بین المللی آمریکاناسابود. آپولو از فضاپیماهای آپولو و سکوهای پرتاب ساترن استفاده می کرد، که پساتر برای برنامهٔ اسکای لب و برنامهٔ آزمایشی مشترک بین آمریکا و روسیهپروژه آزمایشی آپولو-سایوزمورد استفاده قرار گرفتند؛ بنابراین پروژه های پسین اغلب به عنوان قسمتی از کل پروژهٔ آپولو مدنظر قرار می گرفت.

مارگارت همیلتون، ایستاده در کنار محاسبات مربوط بهبرنامه نویسینرم افزار جهت یاب فضاپیمایآپولو ۱۱که وی و تیم تحقیقاتی اش درمؤسسه فناوری ماساچوست، آن را برای برنامه فضایی آپولو نوشتند.